Coś takiego uchwaliło ONZ w 2009 roku. Za klęski żywiołowe przyjęło się uważać ekstremalne zjawiska naturalne, które powodują ogromne szkody, w tym straty w gospodarce człowieka na wielką skalę. Zalicza się do nich m.in.: powodzie, susze, pożary, trzęsienia ziemi, wybuchy wulkanu, tsunami, huragany, obfite opady śniegu oraz lawiny śnieżne, ekstremalne upały, mrozy, osuwiska ziemi oraz epidemie.
Każdego roku wiele milionów ludzi zostaje dotkniętych skutkami katastrof naturalnych. Organizacja Narodów Zjednoczonych promuje tworzenie rozbudowanych systemów prewencyjnych, które uwzględniają duże zróżnicowanie wewnętrzne i możliwości tych, których dotyka katastrofa.
W ramach Światowego Dnia Zmniejszania Skutków Klęsk Żywiołowych propaguje się szereg działań, sprzyjających długofalowemu zwiększeniu bezpieczeństwa: większe inwestycje i lepszą urbanistykę, sprawne rządy i ustawodawstwo, systemy wczesnego powiadamiania, plany awaryjne, wczesną ocenę ryzyka i zrównoważony rozwój. Takie działania zapobiegawcze przede wszystkim ratują życie, co jest bezcenne, ale również są znacznie tańsze niż tzw. kultura reakcji.
W liście jaki na rok 2011 popełnił Sekretarz Generalny ONZ czytamy między innymi:
Pomimo tego, obciążenia ekonomiczne związane z katastrofami technologicznymi nadal rosną. Inwestowanie w redukcję ryzyka może okazać się trudną decyzją. A przecież można więcej osiągnąć poprzez rozsądne wydatkowanie środków niż przez zwiększanie wydatków.
